Wstecz 
Umowa sponsorska, umowa sponsoringu, umowa o sponsoring, to tylko niektóre przykłady nazewnictwa tej umowy w praktyce. Różnorodność jej tytułowania wynika z faktu, iż jest to umowa nienazwana i ustawodawca nie przesądził o nazwaniu tej umowy, zatem tych nazw nożna używać zamiennie. Strony mają między innymi pewną swobodę w kształtowaniu treści umowy sponsoringowej. Niemniej o tym czy daną umowę określać należy jako umowę o sponsoring przesądza nie nazwanie (zatytułowanie) tej czynności prawnej jako umowy sponsoringowej, lecz jej treść, co do elementów przedmiotowo istotnych. Należy przyjąć, iż skoro ustawodawca nie przesądził o nazwaniu tej umowy (uregulowaniu tej umowy poprzez wprowadzenie jej treści zasadniczej do aktu prawnego rangi ustawowej), należy przeanalizować jak w tej materii kształtują się umowy, mające za przedmiot świadczenia sponsoringu, występujące w bieżącym obrocie.
Należy jednakże podkreślić, iż treść umowy stanowi całość elementów: nazwę umowy, datę i miejsce jej zawarcia, dokładne oznaczenie stron
oraz ich reprezentantów, szczegółowe oznaczenie przedmiotu umowy i kwoty sponsorskiej, czasu trwania umowy, inne klauzule umowne. [...].
We wcześniejszej części pracy wyraźnie zostało podkreślone, iż umowa sponsoringu należy do grupy umów nienazwanych. Niemniej nie jest to jedyny rodzaj kwalifikacji umów występujący w teorii prawa cywilnego. Umowa sponsoringu spełnia również przesłanki ku temu, aby mówić o niej jako o umowie zobowiązującej obie strony tej czynności prawnej, gdzie sponsor zobowiązuje się do finansowania sponsorowanego, a ten do informowania o tym fakcie. Zatem w pierwszym układzie sponsor będzie dłużnikiem sponsora (finansując go), a w drugim to sponsorowany będzie dłużnikiem sponsora (informując o fakcie sponsorowania). Taka kwalifikacja umowy sponsoringu niesie za sobą skutek powinności uznania jej jako umowy zobowiązującej. Nadto zgodnie z powyższym, należy wskazać, iż umowa sponsoringu to umowa wzajemna, odpłatna. Niewątpliwie analizując umowę sponsoringu, oczywistym wydaje się fakt, iż jest to czynność konsensualna, gdyż dochodząca do skutku nie poprzez wydanie rzecz (czynność realna), a poprzez złożenie zgodnych, skutecznych oświadczeń woli (solo consensu). W dalszej kolejności należy rozważyć kauzalność (łac. causa – przyczyna) bądź abstrakcyjność tej czynności prawnej. Aby móc przyporządkować tę czynność prawną do któregoś ze zbiorów umów (kauzalnych i abstrakcyjnych), należy zastanowić się czy, a jeżeli tak to którą przyczynę realizuje umowa sponsoringu. Doktryna wyróżnia cztery rodzaje caus: donandi (przysporzenie pod tytułem darmym), solvendi (przysporzenie w celu zwolnienia się od istniejącego już zobowiązania), obligandi (przysporzenie w celu uzyskania świadczenia wzajemnego), cavendi (przysporzenie w celu uzyskania zabezpieczenia). Natomiast czynności abstrakcyjne są skuteczne nawet w przypadku braku casusy. W przypadku sponsoringu należy wskazać, iż po pierwsze w polskim systemie prawa istnieje numerus clausus czynności oderwanych (nie wymienia się w nim sponsoringu), a nadto, iż charakter tej czynności prawnej wyraźnie wskazuje, iż sponsor podejmuje się finansowania działalności sponsorowanego, aby uzyskać w zamian przysporzenie w postaci informowania o fakcie sponsorowanego. Zatem stwierdzić należy, iż w tym wypadku istnieje causa obligandi vel aquirendi.
Istotny z punktu widzenia klasyfikacji umowy sponsoringu jest fakt, iż dochodzi do jej zawarcia w drodze negocjacji, a nie przystąpienia (umowy adhezyjne). Zatem umowa sponsoringu jest również umową swobodnie negocjowaną przez kontrahentów. Rozważaniom należy również poddać kwestie, czy umowa sponsoringu jest umową rezultatu, czy starannego działania. Wynika to z teorii prawa cywilnego, tzw. umów modelowych, czyli umowy zlecenia oraz umowy o dzieło. Klasyfikacja ta ma fundamentalne znaczenie dla umowy sponsoringu z tego względu, iż w przypadku nieuregulowania jakiejś kwestii w drodze umowy stosowane będą przepisy kodeksu cywilnego. Aby przesądzić o tym należy się zastanowić, czy istotą umowy sponsoringu jest jakieś dzieło, czy określony rodzaj zachowania. Jednoznaczny i niewymagający dalszych ustaleń jest fakt, iż daremnym działaniem jest próba ustalenia powstania jakiegokolwiek dzieła w skutek wykonania tej umowy. A więc w sytuacji gdy brak będzie regulacji umownej, zastosowanie będą miały przepisy kodeksu cywilnego regulujące umowę zlecenia (art. 734 – 751 kc).
Tak więc umowa sponsoringu jako czynność cywilnoprawna jest umową nienazwaną, dwustronnie zobowiązującą (obie trony są zarazem dłużnikiem i wierzycielem), odpłatną, konsensualną, kauzalną, swobodnie negocjowaną oraz należytej staranności.
Wpis, stanowi fragment publikacji książkowej Bartosza Armknechta, Umowa sponsoringu w sporcie, Promotor, Warszawa 2011 r. /ss. 99/, [Prawo sportowe/ Sports law].
Praca zmianowa może mieć miejsce w każdym systemie czasu pracy, np. w podstawowym bądź równoważnym. Pozwala to na dostosowanie systemu pracy w konkretnym zakładzie pracy do jego rzeczywistych potrzeb. Potwierdza to również możliwość pracy zmianowej w niedzielę i święta.
Czytaj dalej
Sąd podniósł, że poza procesowymi przypadkami wygaśnięcia zapisu na sąd polubowny, umowa o arbitraż mogłaby utracić moc także z przyczyn materialnoprawnych z uwagi na potrzebę stosowania w drodze analogii bądź wprost niektórych przepisów kodeksu cywilnego o czynnościach prawnych. Przyjmując, że zapis na sąd polubowny nie jest równoznaczny z rezygnacją z ochrony sądowej, jednym z założeń skuteczności tej czynności musi być dostępność alternatywnego forum uzgodnionego przez strony, a inaczej rzecz ujmując - możliwość uzyskania efektywnej ochrony prawnej przed sądem polubownym. Wyrazem relacji między skutecznością zapisu na sąd polubowny a rzeczywistą możliwością uzyskania ochrony prawnej przed sądem wskazanym w zapisie jest art. 1168 k.p.c., który określa niektóre przypadki utraty mocy zapisu, związane z niemożnością rozpoznania sprawy przez sąd polubowny oznaczony w zapisie lub w określonym przez strony składzie (por. także art. 1195 § 4 k.p.c.). Przepis ten ma wprawdzie dyspozytywny charakter, nie oznacza to jednak, że strony zapisu mogą wyłączyć skutek utraty mocy zapisu uzgadniając np., iż zapis zachowuje skuteczność, mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 1168 § 1 i 2 bądź art. 1195 § 4 k.p.c. W razie wystąpienia tych okoliczności uzgodnienie takie byłoby równoznaczne ze zrzeczeniem się ochrony sądowej w ogólności, co nie mieści się w konstrukcji umowy procesowej, jaką jest zapis na sąd polubowny. Strony mogą natomiast określić np. innych arbitrów na wypadek, gdyby pełnienie funkcji przez arbitrów wskazanych w pierwszej kolejności okazało się niemożliwe. W braku możliwości zwolnienia od obowiązku poniesienia opłat, które wiążą się z wszczęciem i przeprowadzeniem postępowania arbitrażowego, obowiązek poniesienia tych kosztów może stanowić przeszkodę czyniącą dostęp do sądu polubownego faktycznie niemożliwym. Za zasadne należy w konsekwencji uznać stanowisko, że stan obiektywnej niemożności poniesienia przez powoda kosztów, których wyłożenie jest konieczne do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przed sądem polubownym, nie prowadzi wprawdzie do utraty mocy wiążącej zapisu (art. 1168 § 2 k.p.c.), może jednak pociągać za sobą niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. Wymaganie, aby niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym miała charakter trwały, należy zatem rozumieć w ten sposób, że chodzi o stan obiektywnie istniejący w chwili orzekania, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia sądu. Uznanie zapisu za niewykonalny nie jest równoznaczne z utratą jego mocy, toteż zapis ten może w przyszłości stać się podstawą odrzucenia pozwu w innych postępowaniach, jeżeli niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym ustanie. Jeżeli jednak sąd państwowy, kierując się sytuacją istniejącą w chwili orzekania, oddalił prawomocnie zarzut zapisu na sąd polubowny (art. 222 k.p.c.), to przyszłe korzystne zmiany sytuacji majątkowej strony, która wytoczyła powództwo, nie mogą rzutować na utrwaloną prawomocnym postanowieniem właściwość sądu państwowego do rozstrzygnięcia sprawy, a jedynie na potrzebę cofnięcia zwolnienia od kosztów sądowych (art. 110 u.k.s.c.), jeżeli zwolnienie takie zostało udzielone. Postępowanie strony, która w odpowiedzi na zarzut zapisu na sąd polubowny powołuje się na niewykonalność zapisu, spowodowaną jej własnymi, celowymi, działaniami, podlega ocenie z punktu widzenia reguł dobrej wiary i nadużycia prawa procesowego (art. 3 i art. 41 k.p.c.). Dotyczy to wszystkich przypadków niewykonalności zapisu, bez względu na przyczyny, które stanowią jej podstawę. Ocena taka musi jednak bazować na okolicznościach konkretnej sprawy, a dopuszczalność jej przeprowadzenia, a niekiedy wręcz jej konieczność, nie podważa ogólnego założenia, według którego niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. może mieć podstawę także w niemożności poniesienia kosztów wszczęcia i przeprowadzenia postępowania arbitrażowego. Niewykonalność zapisu na sąd polubowny (art. 1165 § 2 k.p.c.) może wynikać z niemożności poniesienia kosztów arbitrażu. Kancelaria Prawa Sportowego: adviser.law Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie sportowym, oferując kompleksową obsługę prawną dla sportowców, klubów, federacji oraz innych podmiotów związanych ze światem sportu. Zespół doświadczonych prawników, posiadających wiedzę i doświadczenie w tej dziedzinie, świadczy usługi w zakresie negocjacji umów sponsorskich, praw obrazu, praw autorskich, a także w sprawach dyscyplinarnych i sporach przed sądami sportowymi. Naszym celem jest zapewnienie kompleksowego wsparcia prawnego, pozwalającego naszym klientom osiągnąć sukces w świecie sportu, jednocześnie chroniąc ich interesy i prawa. Our law firm specializes in sports law, providing comprehensive legal services for athletes, clubs, federations, and other entities associated with the world of sports. Our team of experienced lawyers, equipped with knowledge and expertise in this field, offers services ranging from negotiating sponsorship agreements, image rights, copyright, to handling disciplinary matters and disputes before sports tribunals. Our goal is to provide comprehensive legal support, enabling our clients to succeed in the world of sports while protecting their interests and rights.
Czytaj dalej