Podatki UE - dyrektywa 2008/7/WE

Dyrektywa reguluje kwestie nakładania pośrednich podatków dotyczących:wkładu kapitałowego do spółek kapitałowych;
działań restrukturyzacyjnych z udziałem spółek kapitałowych;
emisji niektórych papierów wartościowych lub obligacji.
Motyw 3 dyrektywy wskazuje, że „w interesie rynku wewnętrznego leży ujednolicenie prawodawstwa dotyczącego podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, tak aby w możliwie największym stopniu wyeliminować czynniki, które mogą zakłócać warunki konkurencji lub utrudniać swobodny przepływ kapitału” oraz w motywie 5 znajdziemy niepozostawiającą złudzeń informację, że zniesienie podatku kapitałowego byłoby rozwiązaniem najlepszym.
Spółkami kapitałowymi w rozumieniu dyrektywy są:spółki kapitałowe na gruncie prawa krajowego każdego z państw członkowskich oraz Zjednoczonego Królestwa;
spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia, osoby prawne, których udziały mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie;
spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia, osoby prawne, skierowane na zysk, których członkowie mogą zbywać swoje udziały dowolnie, i których odpowiedzialność ograniczona jest do wysokości udziałów;
spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia, osoby prawne, skierowane na zysk – jednak państwa mogą zdecydować o nieuznawaniu powyższych podmiotów za spółki kapitałowe.
Dyrektywa definiuje również pojęcie „wkładu kapitałowego” i rozumie przez to następujące operacje:utworzenie spółki kapitałowej;
przekształcenie spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawnej, która nie jest spółką kapitałową, w spółkę kapitałową;
podwyższenie kapitału spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju;
podwyższenie majątku spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów  jakiegokolwiek rodzaju, jednak nie w zamian za udział w kapitale lub majątku spółki, lecz za prawa tego samego rodzaju jak te, które posiadają członkowie, takie jak prawo głosu, udział w zyskach lub udział w podziale nadwyżki powstałej po likwidacji spółki;
przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej, której statutowa siedziba znajduje się w państwie trzecim;
przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego statutowej siedziby spółki kapitałowej, której centrum rzeczywistego zarządzania znajduje się w państwie trzecim;
podwyższenie kapitału spółki kapitałowej w drodze kapitalizacji zysków lub rezerwy stałej lub tymczasowej;
zwiększenie majątku spółki kapitałowej w drodze świadczenia usług przez członka, które nie powodują zwiększenia kapitału spółki, ale powodują zmianę w prawach spółki bądź mogą zwiększyć wartość udziałów spółki;
zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki;
zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u członka, współmałżonka lub dziecka członka, a także zaciągnięcie pożyczki u strony trzeciej, jeżeli jest ona gwarantowana przez członka, pod warunkiem że takie pożyczki mają taką samą funkcję jak zwiększenie kapitału spółki.
Działaniami, które nazwane są „działaniami restrukturyzacyjnymi” i nie są wkładami kapitałowymi są:przeniesienie przez jedną lub kilka spółek kapitałowych wszystkich swoich aktywów i pasywów, lub jednego bądź więcej oddziałów do jednej lub więcej spółek kapitałowych, które są w trakcie tworzenia lub już istnieją, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał spółki przejmującej;
przejęcie przez spółkę kapitałową, która jest w trakcie tworzenia lub już istnieje, udziałów dających większość głosów w innej spółce kapitałowej, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał tej pierwszej spółki. W przypadku gdy większość praw głosu uzyskuje się za pomocą co najmniej dwóch operacji, za działania restrukturyzacyjne uznaje się wyłącznie operację, w której uzyskano większość praw głosu, i wszelkie kolejne operacje;
działania restrukturyzacyjne obejmują również przeniesienie do spółki kapitałowej wszystkich aktywów i pasywów innej spółki kapitałowej będącej w pełni własnością tej pierwszej spółki.
Dyrektywa w jasny i wyraźny sposób zakazuje nakładania na spółki kapitałowe podatku pośredniego w żadnej formie w odniesieniu do:wkładów kapitałowych;
pożyczek, świadczenia usług w związku z wkładami kapitałowymi;
kwestii rejestracji spółek oraz procesu ich powstawania;
zmiany aktów założycielskich lub statutu spółki, w szczególności:przekształcenia spółki;
przeniesienia siedziby rzeczywistej bądź statutowej do innego państwa członkowskiego;
zmiany przedmiotu działalności.
działań restrukturyzacyjnych.
Dyrektywa zakazuje też nakładania jakiegokolwiek podatku pośredniego (niezależnie od tego, czy są one opodatkowane podatkiem kapitałowym, czy też nie) na:tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie lub obrotu akcjami, obligacjami i innymi papierami wartościowymi;
a także pożyczek zaciągniętych przez ich emisję.
Dyrektywa wskazuje również podatki i opłaty, które państwa członkowskie mogą naliczać i należą do nich:podatki od przeniesienia papierów wartościowych, o stawce zryczałtowanej bądź nie;
podatki od przeniesienia, włączając w to podatek od wpisu do księgi wieczystej, od przeniesienia, na rzecz spółki kapitałowej, przedsiębiorstwa lub nieruchomości położonych na ich terytorium;
podatki od przeniesienia aktywów jakiegokolwiek rodzaju przekazanych spółce kapitałowej, o ile przeniesienie tego majątku jest dokonywane w zamian za inną rekompensatę niż udziały w spółce;
opłaty od ustanowienia, wpisu lub wykreślenia hipotek lub innych obciążeń gruntu lub innego majątku;
podatki w formie opłat lub należności oraz podatek od wartości dodanej (VAT).
Wysokość opłat i podatków nie może być różnicowana w zależności od tego, gdzie znajduje się siedziba rzeczywista lub statutowa, a kwoty podatków nie mogą przekraczać kwot należnych w przypadku podobnych operacji w państwie członkowskim.
Szczególne przepisy dotyczące nakładania podatku kapitałowego:Niezależnie od powyższego akapitu państwo członkowskie, które w dniu 1 stycznia 2006 r. naliczało podatek od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych, zwany dalej „podatkiem kapitałowym”, może go w dalszym ciągu naliczać, pod warunkiem że jest on zgodny z dyrektywą;
Jeżeli po 1 stycznia 2006 roku państwo przestanie naliczać podatek kapitałowy to nie może wprowadzić go na nowo;
Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy od wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. g)–j), nie może ono ponownie wprowadzić podatku kapitałowego od takich wkładów kapitałowych;
Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy od wniesienia do oddziału kapitału trwałego lub kapitału obrotowego, nie może ono ponownie wprowadzić podatku kapitałowego od danych wkładów kapitałowych;
Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przyzna zwolnienie, nie może ono później naliczać podatku kapitałowego od wkładów kapitałowych, których dotyczy to zwolnienie.
Stawka podatku kapitałowego:jest jednolita;
nie może przekraczać stawki z 1 stycznia 2006 roku;
zmniejszonej stawki nie można podnieść;
stawka podatku kapitałowego nie może przekraczać 1%.
Operacje podlegające podatkowi kapitałowemu i prawo do nałożenia podatku:państwo członkowskie opodatkowuje wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. a–d, jeżeli w momencie dokonania wkładu kapitałowego centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej znajduje się w tym państwie członkowskim; opodatkowuje wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. e i f;
może opodatkować wkłady kapitałowe, o których mowa w art. 3 lit. g–j, jeżeli w momencie dokonania wkładu kapitałowego siedziba rzeczywista spółki kapitałowej znajduje się w tym państwie członkowskim;
opodatkowuje wkłady kapitałowe, gdy siedziba rzeczywista spółki kapitałowej znajduje się w państwie trzecim, a jej statutowa siedziba znajduje się w państwie członkowskim; może opodatkować wniesienie kapitału trwałego lub kapitału obrotowego do oddziału znajdującego się w państwie członkowskim, gdy statutowa siedziba i centrum rzeczywistego zarządzania spółki znajdują się w państwie trzecim.
Podstawa opodatkowania jest rzeczywista wartość aktywów, nie jest mniejsza od nominalnej sumy udziałów subskrybowanych w spółce lub należących do każdego z udziałowców.
Z podstawy opodatkowania wyłączane są:sumy aktywów należących do spółki kapitałowej, które są przeznaczone na podwyższenie kapitału i które zostały już objęte podatkiem kapitałowym;
sumy zaciągniętych przez spółkę kapitałową pożyczek, które są zamieniane (konwertowane) na udziały w spółce i które już zostały objęte podatkiem kapitałowym.
Dyrektywa określa możliwość zwolnienia z podatku kapitałowego wkłady kapitałowe które:świadczą usługi użyteczności publicznej, takich jak przedsiębiorstwa transportu publicznego, przedsiębiorstwa zapewniające obsługę portów, przedsiębiorstwa zaopatrujące w wodę, gaz lub energię elektryczną, jeżeli ich kapitał przynajmniej w połowie jest własnością państwa, władz regionalnych lub lokalnych;
zgodnie ze swoim statutem i faktycznie realizują wyłącznie i bezpośrednio cele kulturalne, społeczne, pomocowe lub edukacyjne.
Niektóre rodzaje wkładów kapitałowych lub spółek kapitałowych mogą być przedmiotem wyłączeń lub obniżenia stawek, o ile przemawiają za tym względy sprawiedliwości podatkowej, względy społeczne, bądź też aby umożliwić państwu członkowskiemu właściwe postępowanie w szczególnych sytuacjach.Państwo członkowskie, które zamierza zastosować takie środki, konsultuje sprawę z Komisją we właściwym czasie, zgodnie z art. 97 Traktatu.
Państwa członkowie miały czas na wprowadzenie przepisów na podstawie dyrektywy do 31 grudnia 2008 roku.
Dyrektywa 69/335/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w części A załącznika II, traci moc z dniem 1 stycznia 2009 r., bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich w odniesieniu do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika II.
Co trzy lata Komisja składa Radzie sprawozdanie z funkcjonowania niniejszej dyrektywy, w szczególności z myślą o zniesieniu podatku kapitałowego. Aby wspomóc Komisję w tym przeglądzie, państwa członkowskie przedstawiają Komisji informacje dotyczące przychodów z tytułu podatku kapitałowego.
Dyrektywa weszła w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Część artykułów miała zastosowanie dopiero od 1 stycznia 2009 r.
Stan prawny na dzień: 30.04.2021 r.