Wstecz 
Notarialny Rejestr Testamentów (NORT) został stworzony w 2011 roku przez Krajową Radę Notarialną i jest prowadzony w systemie teleinformatycznym, rejestr testamentów w którym ewidencjonuje się testamenty sporządzone przez notariuszy tzw. testamenty notarialne oraz testamenty własnoręczne, które zostały złożone na przechowywane u notariusza. Rejestr ten jest częścią europejskiej sieci wymiany informacji o testamentach (ARERT). Zatem informacje o sporządzeniu testamentu można uzyskać także u notariusza prowadzącego działalność poza granicami Polski.
Wpisu w rejestrze dokonać może jedynie notariusz, posługujący się bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Wpis ten jest wolny od opłat.
Nie każdy testament notarialny jak również nie każdy testament złożony na przechowanie u notariusza zostanie zarejestrowany w NORT. Notariusz zarejestruje bowiem testament jedynie w przypadku, gdy testator złoży taki wniosek. Na notariuszy nałożony został obowiązek udzielenia informacji o możliwości rejestracji testamentu, informację tą zamieszcza również w treści testamentu notarialnego. W przypadku gdy testator nie chce aby jego testament został zarejestrowany w treści testamentu notarialnego zamieszcza się oświadczenie o rezygnacji z możliwości dokonania rejestracji.
W rejestrze znajdują się dane osobowe testatora pozwalające na jego identyfikacje tj. imiona, nazwisko, imiona rodziców oraz data i miejsce urodzenia, PESEL oraz informacje gdzie znajduje się testament. Z rejestru nie dowiemy się natomiast kto został powołany do dziedziczenia, ani w jaki sposób spadkodawca postanowił podzielić swój majątek.
NORT został stworzony aby ułatwić spadkobiercom poszukiwanie testamentów oraz przyśpieszyć postępowanie spadkowe. Zasięgnięcie u notariusza informacji nie jest jednak wolne od opłat. Notariusz sporządza protokół z czynności związanych z postukiwaniem informacji na temat testamentów spadkodawcy, za co pobiera opłatę. Wysokość tej opłaty nie może przewyższać 200 zł.
Świat cyfrowy rozwija się, a wraz z nim powstają nowe możliwości sprzedaży towarów i usług. Ustawodawca unijny zauważył, że konsument nie jest wystarczająco chroniony w sieci i może paść ofiarą nieuczciwych dostawców dóbr i usług. Wprowadzono zatem Dyrektywę Omnibus, która już niedługo stanie się częścią polskiego systemu prawnego. W poniższym artykule przedstawiamy najważniejsze uprawnienia konsumenta i obowiązki przedsiębiorcy wynikające z tej Dyrektywy.
Czytaj dalej
Sąd podniósł, że poza procesowymi przypadkami wygaśnięcia zapisu na sąd polubowny, umowa o arbitraż mogłaby utracić moc także z przyczyn materialnoprawnych z uwagi na potrzebę stosowania w drodze analogii bądź wprost niektórych przepisów kodeksu cywilnego o czynnościach prawnych. Przyjmując, że zapis na sąd polubowny nie jest równoznaczny z rezygnacją z ochrony sądowej, jednym z założeń skuteczności tej czynności musi być dostępność alternatywnego forum uzgodnionego przez strony, a inaczej rzecz ujmując - możliwość uzyskania efektywnej ochrony prawnej przed sądem polubownym. Wyrazem relacji między skutecznością zapisu na sąd polubowny a rzeczywistą możliwością uzyskania ochrony prawnej przed sądem wskazanym w zapisie jest art. 1168 k.p.c., który określa niektóre przypadki utraty mocy zapisu, związane z niemożnością rozpoznania sprawy przez sąd polubowny oznaczony w zapisie lub w określonym przez strony składzie (por. także art. 1195 § 4 k.p.c.). Przepis ten ma wprawdzie dyspozytywny charakter, nie oznacza to jednak, że strony zapisu mogą wyłączyć skutek utraty mocy zapisu uzgadniając np., iż zapis zachowuje skuteczność, mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 1168 § 1 i 2 bądź art. 1195 § 4 k.p.c. W razie wystąpienia tych okoliczności uzgodnienie takie byłoby równoznaczne ze zrzeczeniem się ochrony sądowej w ogólności, co nie mieści się w konstrukcji umowy procesowej, jaką jest zapis na sąd polubowny. Strony mogą natomiast określić np. innych arbitrów na wypadek, gdyby pełnienie funkcji przez arbitrów wskazanych w pierwszej kolejności okazało się niemożliwe. W braku możliwości zwolnienia od obowiązku poniesienia opłat, które wiążą się z wszczęciem i przeprowadzeniem postępowania arbitrażowego, obowiązek poniesienia tych kosztów może stanowić przeszkodę czyniącą dostęp do sądu polubownego faktycznie niemożliwym. Za zasadne należy w konsekwencji uznać stanowisko, że stan obiektywnej niemożności poniesienia przez powoda kosztów, których wyłożenie jest konieczne do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przed sądem polubownym, nie prowadzi wprawdzie do utraty mocy wiążącej zapisu (art. 1168 § 2 k.p.c.), może jednak pociągać za sobą niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. Wymaganie, aby niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym miała charakter trwały, należy zatem rozumieć w ten sposób, że chodzi o stan obiektywnie istniejący w chwili orzekania, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia sądu. Uznanie zapisu za niewykonalny nie jest równoznaczne z utratą jego mocy, toteż zapis ten może w przyszłości stać się podstawą odrzucenia pozwu w innych postępowaniach, jeżeli niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym ustanie. Jeżeli jednak sąd państwowy, kierując się sytuacją istniejącą w chwili orzekania, oddalił prawomocnie zarzut zapisu na sąd polubowny (art. 222 k.p.c.), to przyszłe korzystne zmiany sytuacji majątkowej strony, która wytoczyła powództwo, nie mogą rzutować na utrwaloną prawomocnym postanowieniem właściwość sądu państwowego do rozstrzygnięcia sprawy, a jedynie na potrzebę cofnięcia zwolnienia od kosztów sądowych (art. 110 u.k.s.c.), jeżeli zwolnienie takie zostało udzielone. Postępowanie strony, która w odpowiedzi na zarzut zapisu na sąd polubowny powołuje się na niewykonalność zapisu, spowodowaną jej własnymi, celowymi, działaniami, podlega ocenie z punktu widzenia reguł dobrej wiary i nadużycia prawa procesowego (art. 3 i art. 41 k.p.c.). Dotyczy to wszystkich przypadków niewykonalności zapisu, bez względu na przyczyny, które stanowią jej podstawę. Ocena taka musi jednak bazować na okolicznościach konkretnej sprawy, a dopuszczalność jej przeprowadzenia, a niekiedy wręcz jej konieczność, nie podważa ogólnego założenia, według którego niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. może mieć podstawę także w niemożności poniesienia kosztów wszczęcia i przeprowadzenia postępowania arbitrażowego. Niewykonalność zapisu na sąd polubowny (art. 1165 § 2 k.p.c.) może wynikać z niemożności poniesienia kosztów arbitrażu. Kancelaria Prawa Sportowego: adviser.law Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie sportowym, oferując kompleksową obsługę prawną dla sportowców, klubów, federacji oraz innych podmiotów związanych ze światem sportu. Zespół doświadczonych prawników, posiadających wiedzę i doświadczenie w tej dziedzinie, świadczy usługi w zakresie negocjacji umów sponsorskich, praw obrazu, praw autorskich, a także w sprawach dyscyplinarnych i sporach przed sądami sportowymi. Naszym celem jest zapewnienie kompleksowego wsparcia prawnego, pozwalającego naszym klientom osiągnąć sukces w świecie sportu, jednocześnie chroniąc ich interesy i prawa. Our law firm specializes in sports law, providing comprehensive legal services for athletes, clubs, federations, and other entities associated with the world of sports. Our team of experienced lawyers, equipped with knowledge and expertise in this field, offers services ranging from negotiating sponsorship agreements, image rights, copyright, to handling disciplinary matters and disputes before sports tribunals. Our goal is to provide comprehensive legal support, enabling our clients to succeed in the world of sports while protecting their interests and rights.
Czytaj dalej